Tragikomičan hohštapleraj Kristina Demeter Filipčev, „Bečejski mozaik“

podnaslovi } Tragikomičan hohštapleraj Od početnih „nesuglasica“

Od početnih „nesuglasica“

- kada su se politički funkcioneri našli uvređeni pitanjima o svom imovinskom stanju, o gomilanju funkcija u upravnim i inim odborima, o službenim putovanjima, o korišćenju službenih automobila, o raspodeli funkcija po političkom i nacionalnom ključu, o troškovima reprezenatcije, do Protokola o saradnji osam vojvođanskih opština sa većinskim mađarskim stanovništvom, koji je Skupština opštine Bečej ekspresno usvojila po ceni ozbiljnih nesuglasica u DOS-u što je zamalo dovelo do raspada koalicije, a o čemu su novinari izvestili javnost posmatrajući pomenutu problematiku iz raznih uglova - situacija se primirila. Mada je naglašeno kako novinari ne postavljaju dobra pitanja, ipak su lokalni političari stekli kakvu-takvu naviku da „sarađuju“ sa novinarima.

Incidentnih situacija je bilo mnogo i aktuelne su i danas.

Nekanalisana demonstracija sopstvene moći od strane lokalnih političara u odnosima sa novinarima dovela je do nekoliko tragikomičnih situacija, počevši od toga kako prvi najodgovorniji čovek u opštini „nije obavešten“ o stvarima koje su deo njegovog posla, kroz to da važan funkcioner zabranjuje novinaru da ga fotografiše, do toga da drugi najodgovorniji čovek u opštini prekida svaki kontakt sa novinarom, jer je dotični objavio informaciju o predstojećoj rekonstrukciji opštinske vlade.

Odnosi između lokalnih političara i novinara, sudeći po iskustvima ostalih lokalnih medija, skoro su svugde isti. Mogu se opisati onim „sve je isto, samo njega nema“, što se slikovito odnosi na Bečej.

Naime, opštinska vlada je, uz saglasnost članica koalicije DOS, potpisala ugovor o saradnji sa Opštinskim odborom SPS-a. Dokument do kojeg su novinari (služeći se nezvaničnim kanalima) došli, predviđa se da će sve partije u Bečeju, i „demokratski“ i „nedemokratski“ orijentisane zajedno stanovati u zgradi (za Bečejce zvanoj Komitet) koja je 1990. godine na volšeban način postala imovina SPS-a i da će poreski obveznici opštine plaćati njihove režijske i ostale troškove. I SPS-ove, naravno. I verovatno i glasilo SPS-a, koji stanuje u Komitetu.

Postavljena su novinarska pitanja tvorcima „projekta“ kako i zbog čega je došlo do saradnje sa SPS-om. Nisu bili voljni da odgovore. Jedan od funkcionera DOS-a je, doduše nezvanično, rekao dan pre ubistva Zorana Đinđića, kako on nikad nije imao ništa protiv SPS-a. Samo Slobu nije voleo. Ovo je valjda i odgovor na pitanje zbog čega ugovor o saradnji sa socijalistima. Valjanijeg obrazloženja o tome šta vlast čini u ime građana, koliko će ih to koštati i zašto, nema. Prostorije Komiteta su već prefarbane. Valjda je to „asanacija terena“.